Ένα άλλο ιερό τέρας του ιταλικού τραγουδιού. Πρόκειται για
τον Claudio Baglioni
Όταν η ποίηση και η μουσική σφιχταγκαλιάζονται με τόση ευαισθησία, μπορούν να
δώσουν ένα τραγούδι όπως αυτό που ακολουθεί.Poster (1975)
seduto con le
mani in mano
sopra una
panchina fredda del metro
sei lì che
aspetti quello delle 7.30
chiuso dentro il
tuo palteot
un tizio legge
attento le istruzioni
sul distributore
del caffè
e un bambino che
si tuffa dentro a un bignè
e l'orologio
contro il muro
segna l'una e
dieci da due anni in qua
il nome di questa
stazione
è mezzo
cancellato dall'umidità
un poster che
qualcuno ha già scarabocchiato
dice "Vieni
in Tunisia"
c'è un mare di
velluto ed una palma
e tu che sogni di
fuggire via...
di andare lontano
lontano
andare lontano lontano...e da una radiolina accesa
arrivano le note
di un'orchestra jazz
un vecchio con
gli occhiali spessi un dito
cerca la
risoluzione a un quiz
due donne stan parlando
con le braccia
piene di sacchetti dell'Upim
e un giornale è
aperto
sulla pagina dei
films
e sui binari
quanta vita che è passata
e quanta che ne
passerà
e due ragazzi
stretti stretti
che si fan
promesse per l'eternità
un uomo si
lamenta ad alta voce
del governo e
della polizia
e tu che intanto
sogni ancora
sogni sempre
sogni di fuggire via...
di andare lontano
lontano
andare lontano
lontano...
sei li che
aspetti quello delle 7,30
chiuso dentro il
tuo paletot
seduto sopra una panchina fredda del metro
ΠΟΣΤΕΡ (μετάφραση)
Καθισμένος με τα χέρια σταυρωμένα
επάνω σε ένα κρύο παγκάκι στο
σταθμό του μετρό
είσαι εκεί και περιμένεις το
δρομολόγιο των 7.30
κλεισμένος μέσα στο παλτό σου
ένα τύπος διαβάζει με προσοχή τις
οδηγίες
στο αυτόματο μηχάνημα του καφέ
και ένα παιδάκι βυθίζεται μέσα σε
ένα γλυκό
το ρολόι απέναντι στο τοίχο
δείχνει 1.10 εδώ και δυο χρόνια
το όνομα του σταθμού είναι
μισοσβησμένο από την υγρασία
ένα Πόστερ στο τοίχο που κάποιος έφτιαξε πρόχειρα
λέει « Έλα στην Τυνησία»
υπάρχει θάλασσα βελουδένια και ένας
φοίνικας
και εσύ που σκέπτεσαι να φύγεις
μακριά…
να πας μακριά, μακριά………
να πας μακριά, μακριά………
από το ανοιχτό ραδιοφωνάκι
σου έρχονται οι νότες μιας
ορχήστρας τζαζ
ένας ηλικιωμένος με γυαλιά παχιά
ένα δάχτυλο
ψάχνει τι λύση στο περιοδικό με τα
κουίζ
δύο γυναίκες συζητάνε
με τα χέρια γεμάτα από σακούλες του
σουπερ μάρκετ
και μια εφημερίδα ανοιχτή στη
σελίδα των κινηματογράφων.
πάνω στις γραμμές του τρένου πόση
ζωή πέρασε
και πόση θα περάσει ακόμη
ένα ζευγαράκι νέων σφιχταγκαλιασμένο
ανταλλάσσει υποσχέσεις για μια
αιωνιότητα μαζί
ένας άντρας παραπονιέται δυνατά
για την κυβέρνηση και την αστυνομία
και εσύ που εντωμεταξύ
ονειρεύεσαι ακόμη
ονειρεύεσαι πάντα να φύγεις μακριά…
να πας μακριά, μακριά………
να πας μακριά, μακριά………
Είσαι εκεί και περιμένεις το
δρομολόγιο των 7.30
κλεισμένος μέσα στο παλτό σου
καθισμένος επάνω σε ένα κρύο
παγκάκι στο σταθμό του μετρό...
Μετάφραση, Vassilios/2013